W dzisiejszą niedzielę obchodzimy Święto Chrztu Pańskiego. Jest ono obchodzone w niedzielę po uroczystości Objawienia Pańskiego (w naszej polskiej tradycji nazywana Świętem Trzech Króli). Święto Chrztu Pańskiego zamyka okres świętowania Bożego Narodzenia. Korzeni tradycji tego święta należy szukać w liturgii Kościoła wschodniego, gdyż (mimo wyraźnego udokumentowania w Ewangeliach) chrzest Jezusa nie był ukazany w liturgii rzymskiej jako oddzielne święto. Dopiero dekretem Świętej Kongregacji Obrzędów z dnia 23 marca 1955 r. ustanowiono je na dzień 13 stycznia, w miejsce dawnej oktawy Epifanii, jako wspomnienie chrztu Jezusa Chrystusa. Ostatecznie posoborowa reforma kalendarza liturgicznego w 1969 r. określiła ten dzień jako Święto Chrztu Pańskiego. Zostało pominięte wyrażenie „wspomnienie” i przesunięto jego termin na niedzielę po 6 stycznia.
W dniu Swojego chrztu Jezus został przedstawiony przez swojego Ojca jako Syn, jako Ten posłany dla dokonania dzieła zbawienia. Misję Chrystusa potwierdza swym Osobistym świadectwem Bóg Ojciec. Zamknięte przez cały okres niebiosa (z powodu grzechu Adama) zostają otwarte, na Jezusa zstępuje Duch Święty. Z nieba daje się słyszeć jednoznaczny głos:
Tyś jest mój Syn umiłowany,
w Tobie mam upodobanie.
Od tego wydarzenia Chrystus rozpoczął swoją misję nauczycielską,
Równocześnie ze świętem Chrztu Chrystusa kończy się w Kościele liturgicznie okres Bożego Narodzenia. Jednakże w Polsce jest dawny zwyczaj przedłużania tego czasu do święta Ofiarowania Pańskiego, które jest obchodzone 2 lutego. Dlatego więc do tego dnia można zachować szopkę w kościele oraz śpiewać kolędy.
źródło: https://brewiarz.pl/czytelnia/chrzest.php3